Weirda-s-M-art

Chcę odrodzić się jak feniks z popiołów, lecz wszystek piór zlepił ciężar mroku Czarna smoła ściąga je w dół niczym tysiąc rąk z czeluści piekelnych sączy się ze skrzydeł i kapie lecz nie wiem czy słyszę kapanie łez czy tej cieczy Widzę krzyk z tej lepkiej ciężkości, lecz sama nie mogę nic wydusić Smoła wdarła się już do płuc zabrała oddech odrodź się- nie mogę smutek jest jak głębia oceanu rozchmurz się- nie mogę błyskawic